Żołnierze wyklęci okiem nastolatki – Katarzyny Howard:
Kim byli ludzie, którzy pragnęli lepszej i wolnej Polski i ginęli za swą narodowo – wyzwoleńczą działalność w nieludzkich warunkach? Kim byli bohaterowie, którzy dziś spoczywają w mogiłach, a mimo to są w sercach Polaków? To żołnierze wyklęci, patrioci nieugięci, którym nie zabrakło siły by walczyć. Nazywani także niezłomnymi.
Gdy Polska została wyzwolona spod okupacji niemieckiej przez armię radziecką wiele oddziałów po 2 wojnie światowej nie składa broni. Życie pod władzą sowiecką wiąże się z kolejnymi represjami, ale polskie podziemie formuje własne szeregi Armii Krajowej, która jak Syzyf walczy z sowietyzacją. Armia Krajowa miała za zadanie podtrzymywać na duchu Polaków i prowadzić samoobronę ojczyzny. Powstał m. in. Ruch Oporu Armii Krajowej , oddziały partyzanckie Wolność i Niepodległość, które kierowały swoje akcje przeciwko Milicji Obywatelskiej i organizacjom zbrojnym UB (Urzędu Bezpieczeństwa), KBW ( Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego). Jedną z najsłynniejszych brygad Armii Krajowej była 5. Wileńska Brygada AK MJR. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, którego ciało odnaleziono wraz z ciałem Inki (Danuty Siedzikówny) w obszarze bliskim miejsc mordu i rozstrzelania Polaków przez Sowietów. Inka była 15 – letnią sanitariuszką 5. Wileńskiej Brygady AK. Danuta Siedzikówna, ponieważ tak bowiem miała na imię starciła na wojnie rodziców. Decyzję o przystąpieniu do walki przyśpieszyła zapewne śmierć matki, która została rozstrzelana przez Niemców za swą działalność w AK. Dziewczyna była gotowa do walki o niezależną i suwerenną ojczyznę cały rok i walczyła nawet w zimę. Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka” wraz ze swym oddziałem starał się paraliżować działalność władz komunistycznych na Pomorzu Gdańskim. Likwidował ważne osobistości z partii, Urzędu Bezpieczeństwa. „Inka” sanitariuszka uczestniczyła w akcjach, udzielając pomocy także żołnierzom przeciwnika. Była też zwiadowczynią oraz łączniczką. Jej ostatnią misją było odebranie i przywiezienie z Gdańska materiałów opatrunkowych. Została aresztowana w mieszkaniu konspiracyjnym. „Inka” była torturowana, poniżana. W nieuczciwym procesie została skazana na karę śmierci. W grypsie do babci, która ją wychowywała, napisała tuż przed śmiercią : ” Jest mi przykro, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.” Podczas egzekucji żaden z żołnierzy z plutonu egzekucyjnego nie odważył się celować do „Inki”. Po wystrzale plutonu dziewczyna nawet nie została draśnięta. Wyrok osobiście wykonał dowódca plutonu. Było to rankiem 28.08.1946r. 3 września świętowałaby swoje 18 urodziny.
Ludzie, którzy stawiali czoło SB (Służbą Bezpieczeństwa) nie tak dalekiej jakbyśmy myśleli dawnej Rosji, są narodowymi bohaterami. Są, a wielu było niezłomnych, bowiem opuściło świat, by otrzymać upragnioną nagrodę w niebie za swoją walkę i wolność, o którą tak walczyli. Było wielu, którzy ginęli za Polskę w męczarniach. Witold Pilecki ps. „Witold” musiał obserwować tortury swojej żony znów generał Nil został przebrany w mundur niemiecki i powieszony w dawnej świniarni.
To właśnie w więzieniu Warszawa Mokotów zginęli Fieldorf Nil i Hieronim Dekutowski Zapora.
Dziś od nas młodych ludzi wymaga się pamięci o walce o wolność, o walce niezłomnej, pełnej krwi, łez i prawdy Polaków.
A oto wiersz o Żołnierzach wyklętych, by młodzi ludzi tacy jak my pamiętali kim były tak ważne dla wolności Polaków postaci:
Wiersz ku pamięci
1. Pamięci żołnierzom wyklętym, jak w studni zamkniętym, zziębniętym.
Co broń w dłoni huka.
Jak życia bazuka.
Za broń, walcz i za broń.
2. Są takie wartości i prawdy co zawżdy ich nie oszukasz i gdybyś chciał i rozsądek miał to poszedłbyś w bój nawet dziś.
3. Lecą kule w otchłani.
Bo wyklęci pochowani.
Jęki bóle.
Jęki bóle.
Jęki bóle.
4. A Ty śpisz w mogile swiata.
Ułożony lub ułożonaś do snu.
Dłonie w znak krzyża odziane.
Kim jest tylko twój wróg?
5. Powiedzcie proszę mej babci, że zachowałam się jak trzeba, nadzieja we mnie nie zmilkła.
Choć w eter krzyk leci, boleści tych dzieci na bój!
Krzyczą na bój!
Poczuj jak człowiek upada na kolana i prosi o litość, a litość zniknęła, gdy pojawił się gniew i nienawiść w oczach.
Katarzyna Howard kl.2dg